The Good, the Bad and the Ugly (1966)

Eg skulle ut på reis, og såg at eg ein gong hadde kjøpt ein boks med dei tre spaghettiwesternfilmane til Sergio Leone. Verdt bryet, tenkte eg, og tok med plata merka "disc one". Det viste seg at det var den siste filmen i trilogien, men så lenge dei er relativt frittståande er jo det greitt.

Han gode og han stygge tener pengar på at han gode liksomfangar han stygge, leverer han til ein sheriff, får løysepengane som er utlova, og befrir han stygge. Dei vert blanda inn i ei jakt på nokre pengar, der han onde prøver å koma før dei. Det er midt under den amerikanske borgarkrigen, og dei vert òg innblanda i eit slag - han gode og han stygge er like godt med på begge laga (om enn litt motvillig). Så vert det eit endeleg oppgjer mellom dei tre på gravstaden der pengane er nedgravde.

Det er ein stilfull film, med fabelaktig musikk. Det går roleg og seint, men er heile tida spanande, ikkje minst av di Leone bruker veldig mykje nærbilete. Me veit lite om kva som skjer utanfor biletet. Viss ein vil, kan ein trekkja poeng for at dei to er litt på lag vert fanga og kjem seg laus ei rekkje gonger. Men det vil ikkje eg.

Guffen tilrår.