David Guterson: East of the Mountains (1999)

Ben Givens har kreft. Dokteren hans har gjeve han nokre månader å leva. Han er 73 år, pensjonert hjartekirurg, og veit nok om kreft til at han ikkje orkar tanken på å gå gjennom noko så smertefullt. Han vil difor ta livet sitt, men vil kamuflera det som ei jaktulukke, slik at dottera, som ikkje veit noko om kreftsjukdomen, ikkje skal leva med skamma over at faren tok sjølvmord.

Det fyrste kapitlet i boka er finfint. Me får høyra om planane hans, om korleis han kamuflerer alle spor, og korleis han tek med seg dei to hundane sine og køyrer austover frå Seattle. Det meste ligg til rette for ei stemningsfull og fin bok om ein gamal mann som ser attende på livet sitt, og som ei siste gong går på jakt i områda der han vaks opp.

Slik går det ikkje. Kapitlet endar med ei bilulukke, slik at alle planane hans vert skipla. Dette er den fyrste av mange uventa hendingar i boka. Ingen av dei er så uventa at det verkar påklistra, kanskje med unntak av ei av dei aller siste. Han bur ei natt saman med nokre meksikanske fruktplukkarar. Der må han trø inn som jordmor, og greier å berga livet til ein unge som kilte seg fast på vegen ut. Givens spør seg fleire gonger om livet likevel er verdt å leva, og at han bergar livet til denne ungen vert eit litt for tydeleg påhitt om korleis boka kjem til å enda. Han har i det heile ei sterk livsvilje. Sjølv om han altså ser føre seg at livet er slutt, gjer han alt han kan for at både han og hundane hans skal overleva.

Guffen tilrår.

Meir Guterson på kulturguffebloggen:
Snow Falling On Cedars (film, 1999)