Tormod Haugland: Orden (1999)

Endå ei novellesamling, og ei novellesamling som passar godt saman med Diskrete kulisser, som eg las omtrent same dagen. Også i denne boka møter me folk som ikkje har det så godt. Det er folk som drikk litt for mykje, det er folk som nyleg har mist nokon, eller som snart kjem til å gjera det.

Det er gjerne korte og tette noveller, med eit greitt og enkelt språk. Likevel ulmar det, og i fleire av novellene anar me at det snart kjem til å gå gale. Samlinga sluttar med "Sommar", ei av dei lengste i boka, og den er eit godt døme i så måte. Ein liten familie har nyleg kjøpt seg nytt hus, og utad ser alt ut til å vera bra. Faren i familien vil eigentleg ikkje ha besøk, korkje av dei tilreisande som dukkar opp, eller av naboen som kjem med ei flaske vin. Kvar uroa kjem frå er ikkje heilt klart, men det verkar som ein harmonisk familie der harmonien kjem til å ta slutt kort tid etter at novella er over.

Guffen tilrår.

Meir Haugland på kulturguffebloggen
Under (1994)
Varmare (1995)
Heller (1997)
Verd (2000)
To stykke (2002)
Inkarnasjon (2004)
I den sjette verda (2005)
No mar (2007)
Romberg. Kvinner og kriminalitet (2010)
Om dyr og syn (2017)
Om søvn og mørke (2019)