Handlinga er (i hovudsak) lagt til Texas, og spenner over hundreogfemti år. Det er ei slektskrønike, men er samstundes ei historiebok om Texas, og for så vidt om USA. Meyer vekslar mellom tre hovudpersonar. Eli McCullough var fødd i 1836, og som hundreåring tenkjer han attende på livet sitt. Sonen Peter var fødd i 1870, og kapitla hans er henta frå dagboksnotat frå tida rundt 1915. Meyer skriv òg om sonedotter hans, Jeanne Anne; desse kapitla er skrivne i tredjeperson.
Eli er den einaste interessante av desse. Alle tre skil seg ut frå folk rundt seg, men dei to siste vert likevel for livlaust skildra. Jeanne Anne er sjef på garden Eli grunnla, og styrer dermed over eit stort oljeimperium. Ho er altså kvinneleg sjef i ei svært maskulin verd. Peter er nærmast pasifist, og ser samstundes ting frå begge sider - begge desse eigenskapane var nærmast ikkje-eksisterande i Texas då han voks opp. Eli vart kidnappa av comanchar då han var tretten, og budde saman med dei i to-tre år. Han vart indianar i sjela, og overgangen til det kvite samfunnet går ikkje heilt smertefritt. Han vert ein dominerande person, som pregar slekta også etter at han er død.
Det er ei bok utan dei store overraskingane. Det dukkar rett nok opp ein ukjend slektning heilt mot slutten av boka, men det er omtrent alt. Og då har i alle fall eg gått lei. Boka er altfor lang, det som kjem er altfor tradisjonelt og venta, og dette verkar det nesten som om Meyer sjølv er klar over: Mot slutten vert kapitla svært korte.
Guffen kan ikkje tilrå dette.
Meir Meyer på kulturguffebloggen
American Rust (2009)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar