Dr. Strangelove (1964)

Det er kald krig, og begge supermaktene har konkrete og idiotsikre planar for korleis dei skal utsletta den andre. Bakdelen med planen er at viss ein av dei ansvarlege tørnar galen, er planen så sikker at han ikkje kan stoppast. I alle fall ikkje utan hjelp frå fienden.

Slik er det i alle fall i denne filmen. Ein amerikansk general sender ut koden som seier at dei mange bombeflya USA har i lufta rundt Sovjetunionen skal gå til atomåtak på landet. Han er den einaste som kan avblåsa aksjonen, og når han isolerer seg på kontoret saman med litt drikkevarer, nokre våpen og ein motviljug engelsk offiser, går verda mot slutten.

Den amerikanske presidenten prøver å stoppa det, frå det enorme krigsrommet sitt. Han snakkar på telefon med kollegaen sin i Sovjet, og gjev han fullmakt til å skyta ned dei flya USA ikkje greier å få kontakt med.

Filmen er regissert av Stanley Kubrick, og gjer på ein intelligent måte narr av våpenkapplaupet i etterkrigstida. Filmen vert gjerne omtala som ein komedie, og det er nok rett, sjølv om det er svært lite å le høgt av. Det måtte i tilfelle vera replikken "You can't fight here, it's the war room". Men det er mykje å smila av. I tillegg til hovudpremissen for filmen - USA er ute av stand til å stoppa ein potensiell atomkrig dei sjølve har initiert - er samtalen i krigsrommet gode. Verda står i fare for å gå til pisis, og dei sit roleg og drøftar kva dei skal gjera. Og George Scott, som spelar ein anti-kommunistisk general i krigsrommet, er òg ein fornøyelse å sjå på.

Guffen tilrår.

Meir Kubrick på kulturguffebloggen
Fear and Desire (1953)
The Shining (1980)
Room 237 (2012)