Filmen vert innramma av to thanksgiving-middagar, som vert haldne med to års mellomrom. Me får høyra litt om ting som har hendt før den fyrste middagen, men mest om det som skjer desse to åra. Sentralt står dei tre systrene Hannah, Lee og Holly, og mennene rundt Hannah. Den noverande ektemannen hennar har eit forhold til Lee, medan eks-mannen hennar møter og gifter seg med Holly.
Som i mange av filmane til Woody Allen er dialogane minst like viktige som handlinga. Også denne filmen handlar om New York, og me får sett mykje av denne byen då Lee og ei veninne er på sightseeing med ein arkitekt som viser dei favorittbygningane sine. Det er vel òg relativt vanleg i Allen-filmar at karakterane hans bur i store leilegheitar, fulle av bøker. Dei er i det heile svært kulturinteresserte, dei har og les mykje bøker, dei går i operaen, her møter me ein kunstnar, ein lovande amatørskodespelar, ein arkitekt, ein som er stor diktentusiast, og så bortetter.
Woody Allen spelar ein sånn mann han gjerne spelar - ein usikker hypokonder som er langt meir sjølvoppteken enn han vil vedgå. Nokre av dei beste scenene i filmen er når han går frå dokter til dokter, stadig meir overtydd om at han berre har nokre dagar att. Men heile filmen er ein fryd, og eg tenkjer igjen at eg må sjå fleire av filmane hans. Her er det jo òg gledeleg at han legg inn ein Marx Brothers-referanse - når han er så langt nede at han vurderer sjølvmord, går han på kino, ser Duck Soup, og innser at livet verkeleg er verdt å leva. Og i den same løypa er det stas å sjå att Maureen O'Sullivan frå A Day at the Races. Og det er rart å sjå John Turturro i ei veldig tidleg rolle.
Guffen tilrår.
Meir Allen på kulturguffebloggen
Annie Hall (1977)
Manhattan (1979)
Manhattan Murder Mystery (1993)
Whatever Works (2009)
Woody Allen. Manhattan, Movies and Me (dokumentar, 2012)
Apropos of Nothing (bok, 2020)
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar