Det vart i staden ein kveld for mange fleire. Det var mykje å gle seg over frå scena, men eg festa meg med det Birgisson sa i introduksjonen sin. Gjerdåker er ein suveren attdiktar, og andre forfattarar set han svært høgt. På eit festspelprogram i Aasen-tunet i 2005 (omtrent), der temaet var diktomsetjing, las han ei av sine eigne omsetjingar, til enorm applaus. Sunnmørsposten kalla det høgdepunktet den kvelden, og Jan Landro snakka om korleis det går ein litterær skatt rundt på Voss, utan at spesielt mange er klar over det.
Ein stad mellom 150 og 200 personar fekk med seg eit variert program. Fem forfattarar las Gjerdåker-omsetjingar og eigne dikt, og begge dei to øktene vart avslutta med musikarar som song originale eller omsette Gjerdåker-tekstar. Høgdepunkta for meg var Marit Eikemo, som vel var den som las Gjerdåker best, og som òg las ein god eigen tekst, frå Samtidsruinar. Og det var Tomas Espedal, som mellom anna las frå Bergeners. Og det var Tormod Haugland, som las eit (eller fleire) dikt om straum, med ein nesten overdriven rytme. Og det var Tam Glenn, ein duo som på glimrande vis framførte nokre av Burns-omsetjingane til Gjerdåker. Og det var då Gjerdåker sjølv kom opp for å lesa eit kort, nyomsett dikt.
Ho ved sida mi meinte at dei aller fleste i publikum var venene til Gjerdåker. Det galdt nok mange av dei, men langt frå alle: Eg trur der òg var mange vener av dikta og diktinga hans.
Guffen tilrår.
Meir Gjerdåker på kulturguffebloggen
Henrik Krohn: Ei liti ferd fraa Sogndal til Fjerland (1868)
Vidare enn Voss. Johannes Gjerdåker 75 år (Voss, 15.9.11)
Glimesteinar frå islandsk visetradisjon (2017)
Kven skal læra han Ivar å lesa? (Voss kulturhus, 10.12.11)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar