Kjersti Annesdatter Skomsvold: Jo fortere jeg går, jo mindre er jeg (2009)

Mathea Martinsen, forteljaren i denne romanen, er omtrent usynleg. Ho er heilt på slutten av livet. Ho har lenge vore gift med Epsilon, men bortsett frå han har ho knapt snakka med noko menneske dei siste tiåra. Ho sit inne, går sjeldan ut, men finn ut at ho vil prøva å få kontakt med omverda. Ho anar ikkje korleis ho gjer det.

Ho er ein ikkje heilt truverdig forteljar. Eller rettare - ein forteljar utan altfor stort innsyn i det som skjer. Ho skriv om ting som har skjedd gjennom heile livet hennar, og fleire gonger er det opplagt at ho tolkar situasjonane feil. Kanskje dette kjem av at ho koplar inn ein forsvarsmekanisme, kanskje ho ikkje forstår alt som skjedde.

Det er ei glimrande bok. Her er mykje som imponerer, til dømes at ei debutbok kan vera så gjennomført og stilsikker, eller at den tretti år gamle Skomsvold så elegant skriv seg inn i sinnet til ei langt eldre kvinne.

Guffen tilrår.

Meir Skomsvold på kulturguffebloggen
Monstermenneske (2012)
33 (2014)
Kjersti Annesdatter Skomsvold leser Aksel Sandemose (2017)
Barnet (2018)
Den andre forsvinninga (2019)
I dag jeg, i morgen du (2020)
Agnes natt og dag (2021)
Syke søster (2023)