Gustav Indrebø var ein av dei mest profilerte målmennene i tiåra før den andre verdskrigen. Han var lenge formann i Det Norske Samlaget, nokre år formann i Noregs Mållag, og engasjerte seg i dei dagsaktuelle sakene. Mållova var ganske ny, og han prøvde å få folk til å ta den på alvor. Han var svært kunnig i stadnamn, og var med i fleire av debattane om fornorsking av namn på norske byar og stader. Han vart etter kvart svært oppteken av rettsskriving, og stod trufast på i-målssida i drøftingane om ny rettskriving i 1930-åra.
Denne biografien gjev ikkje eit altfor balansert bilete av Indrebø. Det kan ein kanskje heller ikkje venta, all den tid forfattaren skriv om far sin. Men ein må kunna venta litt meir engasjement rundt det som vert skrive, og ei bok som er betre strukturert enn denne er. Det er nesten paradoksalt at ein så engasjert og interessant person som Indrebø får ei så lite engasjerande og interessant bok. Det er mykje oppramsing, små saker får stor plass, medan større saker får mindre plass. Boka har òg ein rar disposisjon, der saker som burde høyra saman vert drøfta på heilt ulike stader.
Guffen kan ikkje tilrå dette.
24. juli 2014
Inger Indrebø Eidissen: Gustav Indrebø. Ei livsskildring (1993)
Etikettar:
fjell i syningom,
litteratur,
Noreg
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar