Kjersti Annesdatter Skomsvold: 33 (2014)

Eg-personen i denne boka, ei 33 år gamal kvinne som presenterer seg som K, har det ikkje heilt godt. I nesten heile boka er ho åleine, og tenkjer eller snakkar med seg sjølv. Ho diktar opp samtalar, ho leikar at hunden hennar er eit lite barn, ho tenkjer altfor mykje på den døde eks-kjærasten Ferdinand, og kanskje litt for lite på Samuel, ein irsk forfattar.

Det er ei bok om sinnet og sinnstilstanden hennar. Her er ikkje mykje ytre handling, det meste skjer altså i hovudet hennar. Ho arbeider rett nok som matematikklærar, men er stort sett sjukmeld, og mot slutten av boka seier ho òg opp. Då føder ho òg dottera Maeve, og der kjem nokre sider der stemninga er hakket lystigare enn i resten av boka.

Det er ei fin bok, der særleg midtpartiet var ekstremt fengande. Portrettet av ei litt usikker og/eller forstyrra kvinne er truverdig. Dei siste setningane er òg slik at heile boka kanskje burde vore lesen ein gong til. Det kan henda eg er på tynn is, men slik eg les det siste avsnittet vert det heile ei bok om å skriva romanar, ei bok om å vera forfattar, ei bok om å skapa illusjonar. Barnet K har fødd er ikkje lengre eit barn, det er i staden orda og setningane i boka.

Guffen tilrår.

Meir Skomsvold på kulturguffebloggen
Jo fortere jeg går, jo mindre er jeg (2009)
Monstermenneske (2012)
Kjersti Annesdatter Skomsvold leser Aksel Sandemose (2017)
Barnet (2018)
Den andre forsvinninga (2019)
I dag jeg, i morgen du (2020)
Agnes natt og dag (2021)
Syke søster (2023)