Skal me sjå. Filmen er regissert og skriven av Woody Allen, og her er mykje av det ein reknar med å finna i ein Allen-film. Handlinga lagt til New York. Ein Marx Brothers-referanse. Gode vitsar. Dårlege vitsar. Kunstutstilling. Eldre mannleg hovudperson med ung kvinneleg kjærast. Allen sjølv i hovudrolla ... vent litt. Han spelar jo ikkje i filmen i det heile. Men vikaren hans er ikkje kven som helst - Larry David. Han er nokre år yngre enn Allen, men er gamal nok til å ta over.
Han spelar Boris Yelnikoff. Han er skilt, og er på veg heim då den heimlause jenta Melodie St. Ann Celestine. Ho bed om litt mat, og vert invitert inn i to minutt. Ho vert der i månadsvis, etter kvart vert dei gifte, men det varer ikkje så lenge. Ho finn seg ein yngre kjærast, men før me kjem så langt har mor hennar kome til New York for å finna ho; seinare kjem far hennar òg. Mora vert ein litt for utagerande kunstnar; faren oppdagar at han er homo.
Mykje ligg altså til rette for artige situasjonar, men det vert aldri meir enn triveleg. Her er mange gode replikkar, men det er ein Allen-film på det jamne, dette.
Guffen er lunken.
Meir Allen på kulturguffebloggen
Annie Hall (1977)
Manhattan (1979)
Hannah and Her Sisters (1986)
Manhattan Murder Mystery (1993)
Woody Allen. Manhattan, Movies and Me (dokumentar, 2012)
Apropos of Nothing (bok, 2020)
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar