Woody Allen. Manhattan, Movies & Me (2012)

Eg har sans for Woody Allen. Han er grunnleggjande morosam, men kan godt kombinera dette med filmar som tek opp store og viktige spørsmål. Eg anar ikkje kor mange filmar han har laga, og heller ikkje kor mange av dei eg har sett, men etter denne dokumentaren får eg lyst til å sjå meir Allen.

Allen vaks opp i Brooklyn. Alt i tenåra sende han inn vitsar til aviser, og 16 år gamal skal han ha tent meir enn foreldra. Han levde (litt motviljug) som standup-komikar nokre år, før han kom inn i filmverda. Han var misnøgd med korleis det fyrste manuset hans vart endra av regissøren, så frå film nummer to hadde han full kontroll.

Han laga filmar for å få folk til å le, men Annie Hall i 1976 endra dette. Det var framleis nok å le av, men filmen hadde ei betre og meir gjennomarbeidd historie. Frå no av vart filmane hans meir menneskelege, og tok altså opp store tema som livet og døden og religion og mykje meir. Det meste av det han har laga er prega av Allen sjølv - ein litt redd romantikar med god sans for humor.

I filmen fortel ei rekkje personar om korleis Allen er, om korleis han arbeider, om korleis det er å arbeida med/for han, og om kva som kjenneteiknar filmane hans. Her er ei rekkje klipp frå filmane hans; dei mest interessante klippa var likevel frå fjernsynsshow, og frå den tidlege karriera som standup-komikar. Det er ein flott film, og det gjer sjølvsagt ingenting at han er produsert av Whyaduck Productions.

Guffen tilrår.

Meir Allen på kulturguffebloggen
Annie Hall (1977)
Manhattan (1979)
Hannah and Her Sisters (1986)
Manhattan Murder Mystery (1993)
Whatever Works (2009)
Apropos of Nothing (bok, 2020)