Asbjørn Aarnes hadde i fleire år ei spalte i Dag og Tid. Den las eg litt for sjeldan, ser eg, for dette er gode saker. Aarnes fortel om folk han har møtt, men hevar denne sjangeren opp nokre hakk. Han skriv godt, på alle måtar. Språket, som er eit arkaisk nynorsk, flyt godt, og han bruker dette språket framifrå.
Aarnes var professor i fransk litteraturhistorie på Blindern, og dei han skriv om er oftast akademikarar eller forfattarar. Det er korte og konsise tekstar; av og til kjem det meir enn ein tekst om same personen. Han var primært riksmålsbrukar, og mange av dei han skriv brukte også riksmål. Eg har høyrt om mange av desse før, som Alf Larsen eller Emil Boyson, men visst lite om dei. Det er sjølvsagt ikkje biografiar Aarnes skriv, men litt kjøt kjem det jo på beina.
Aarnes framstår som svært kunnskapsrik, og som ein som heile tida vil læra meir. Den siste teksten handlar om studievenen Knut Midgaard, som kjem innom i barndomsheimen til Aarnes på Tingvoll. Her viser det seg at Aarnes veit for lite om for mykje, han kan få namn på plantar, og Midgaard vert nesten overraska over at Aarnes ikkje veit namnet på meir enn ein av dei mange fjelltoppane dei kan sjå frå kjøkenvindauga. For meg vert dette ein tekst der den lærde Aarnes jekkar seg sjølv ned eit hakk eller to - visst kan han mykje, men det er om avgrensa fagfelt, og det er om kunstfeltet. Føler han at han har vore for lite i den verkelege verda? Kanskje.
Boka har òg eit flott etterord av Jon Fosse.
Guffen tilrår.
Meir Dag og Tid på kulturguffebloggen
Nils Rune Langeland: Noreg (2008)
Agnes Ravatn: Stillstand (2009)
Morten A. Strøksnes: Rett vest (2009)
Agnes Ravatn: Folkelesnad (2011)
Erling Lægreid: Nærgåande skisser (2011)
Erling Lægreid: Fleire nærgåande skisser (2012)
Morten A. Strøksnes: Tequiladagbøkene gjennom Sierra Madre (2012)
Agnes Ravatn: Operasjon sjølvdisiplin (2014)
Agnes Ravatn: Verda er ein skandale (2017)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar