Eg las nett ein biografi om J. Edgar Hoover, som regjerte i FBI i godt over førti år. Han døydde i 1972, det same året som det famøse Watergate-innbrotet fann stad. Det var så vidt nemnt i den boka, og eg fekk lyst til å sjå denne filmen igjen.
Filmen handlar om korleis dei to journalistane Bob Woodward og Carl Bernstein anar at det ligg noko stort bak dette innbrotet, og korleis dei, ved god hjelp av den mystiske og anonyme kjelda Deep Throat, nøstar opp alle detaljane. Det fekk store følgjer; i Watergate, som var eit forretningsbygg, hadde det demokratiske partiet viktige kontor. Richard Nixon frå republikanarne var president då, og det viste seg at fleire av medarbeidarane hans hadde god kontakt med dei som braut seg inn, og var aktivt med i planlegginga av innbrotet og liknande aktivitetar. Nixon gjekk av som følgje av alt dette.
Det er ein rar film. Det er eigentleg berre folk som snakkar - anten det er i dei store, opne redaksjonslokala til Washington Post, eller i husværa til dei to journalistane eller folk dei intervjuer, eller i parkeringshuset der Woodward møter Deep Throat. I tillegg er det litt roleg bilkøyring, som oftast i så sentrale delar av byen at ein ser det store George Washington-monumentet. Men likevel, sjølv om det stort sett berre er snakking, er det ein ekstremt spanande og godt laga film. Eg kjem ikkje på andre filmar der det er så fengande å sjå folk snakka i telefonen. Det verste, eller det beste, er at filmen held seg så godt. Sjølv når ein ikkje berre kjenner historia, men i tillegg kjenner filmen, er han like fascinerande.
Guffen tilrår.
Relatert på kulturguffebloggen
Carl Bernstein og Bob Woodward: All the President's Men (1974)
Bob Woodward: The Secret Man (2005)
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar