Stig Sæterbakken: Ikke forlat meg (2009)

Den tredje Sæterbakken-boka eg har lese etter nyttår, og den tredje Sæterbakken-boka som har imponert meg.

Historia vert fortalt nokolunde omvendt kronologisk. Amalie har nett gjort det slutt med Aksel. Dei er begge rundt dei tjue, og det er Aksel denne romanen handlar om. Han er ikkje heilt stabil, og sjølv om det i opninga av boka verkar som om det er brotet med Amalie han slit med, vert det, når me går bakover i historia hans, tydeleg at det ligg noko djupare bak.

Aksel har vondt for å binda seg til andre. Han stolar ikkje heilt på dei, han er til dømes heile tida overtydd om at Amalie, sjølv om dei bur i lag og har hatt to-tre gode år, meiner at alle andre er betre enn han. Han ser problem ingen andre ser, problem som kanskje ikkje finst, viss Amalie gjev ein mann ein klem, reknar han med at dei anten er eller vert elskarar.

Slik var det òg med han på skulen. Bestevenen frå barneskulen, Oscar, vart ei stor plageånd på ungdomsskulen. Kvar skuledag, omtrent kvar einaste skuletime vart eit mareritt. Det ordna seg på gymnaset, spesielt då han vart lag med Amalie. På gymnaset søkjer Oscar igjen attende til Aksel, men vert avvist.

Sæterbakken skriv knakande godt. Fleire gonger dukkar det opp setningar som like gjerne kunne stått i eit dikt, og det heile er så intenst skildra at det ikkje er vanskeleg å setja seg inn i korleis Aksel har det. Aksel har vanskeleg for å kommunisera med andre, han seier ofte dei heilt galne tinga, dei tinga han ikkje burde ha sagt høgt, og det er difor omtrent som det skal vera når det heile er ein du-roman. Forteljaren har full kontroll over det Aksel tenkjer og meiner, men "jeg"-personen dukkar ikkje opp før i nest siste avsnitt.

Guffen tilrår.

Meir Sæterbakken på kulturguffebloggen
De Press. Block to Block (2011)
Gjennom natten (2011)
Ikke noe av dette handler om meg (2016)