From Here to Eternity (1953)

Det måtte vel koma - etter å ha lese ein Montgomery Clift-biografi, ser eg ein film der han har den mest sentrale rolla. Han er god her, filmen er sånn midt på treet.

Hawaii, 1941. Soldaten Robert Prewitt (Clift) kjem til ein ny militærleir. Mange kjenner han frå før, han er ein framifrå trompetist, og ein like god boksar. Sjefen i leiren vert overraska då han høyrer at Prewitt har slutta med boksinga, og gjev ordre om at han skal pressast til å boksa igjen, slik at leiren kan vinna den årlege boksemeisterskapen. Slik går det ikkje, Prewitt vert hundsa med gjennom heile filmen. Det vert òg etter kvart kameraten hans, Maggio (Frank Sinatra). Maggio døyr etter å ha vore i kakebua, og Prewitt hemnar seg ved å ta livet av kakebuvaktaren. Så kjem krigen til Hawaii, Pearl Harbor og alt det der.

Det er altså ikkje ei altfor original historie. Militærlivet er veldig mannsdominert, sjølvsagt, dei drøymer om damer og gler seg til dei kan drikka i helgene, og det er mykje roping og slossing. Både Prewitt og Maggio verkar heilt malplasserte, Maggio er altfor pinglete til å vera soldat; Prewitt er altfor følsom og delikat. Rundt dei er det mange menn med store musklar, til dømes sersjant Warden (Burt Lancaster), som i løpet av filmen finn ut at det er soldat han vil vera, sjølv om han, viss han vert offiser, kan få ho han vil ha.

Her er mykje fint skodespel, men bortsett frå det er det ikkje så mykje å gle seg over. Det er ein film der nattscenene er spelte inn om dagen, der mange av utescenene er spelte inn i studio, og ein film som ikkje engasjerer noko større.

Guffen er lunken.