Sven Moren: Menn eg møtte (1938)

I all verda - ei gledeleg overrasking i haugen av gamle forfattarar eg durer gjennom i sommarvarmen. Sven Moren var gardbrukar i Trysil, men var òg forfattar og folketalar, og aktiv i fleire norskdomsorganisasjonar. I denne boka fortel han om menneske han møtte - det er stort sett menn, men ei kvinne får òg sitt eige essay.

Det store med denne boka er at Moren både kan skriva og tenkja. Han skriv godt om dei han presenterer, både språkleg og elles. Her er ti-tolv essay, og alle desse gjev oss ei kjensle av at me vert kjende med dei han skriv om, me får ei kjensle av kvifor desse var viktige. Det er journalistar, forfattarar og kunstnarar, og Moren får svært godt fram korleis desse tenkte, og korleis dei arbeidde seg fram. Han skriv òg om nokre som var viktige for Østerdalen. Men mest av alt skriv han om seg sjølv, han er sjølv til stades i alle essaya, der han prøver seg fram som diktar og får støtte, der han prøver seg fram som folketalar og får støtte, osb.

Dei han skriv om er Håkon Nyhuus, Ivar Mortenson Egnund, Helge Væringsaasen, Lars Eskeland, Rasmus Steinsvik, Rasmus Løland, Nikolaus Gjelsvik, Sigbjørn Obstfelder, Hanna Castberg von der Lippe, Tollef Kilde og Anders Hovden.

Guffen tilrår.

Meir Moren på kulturguffebloggen
Aust or markom (1909)