Robert Louis Stevenson: Dr. Jekyll and Mr. Hyde (1886)

Dr. Jekyll har tenkt seg fram til at kvart menneske eigentleg er to - ein god og ein vond. Han forskar seg fram til to drikkar; ein som kan få fram det vonde i seg sjølv, og ein som kan få han tilbake. Det fungerer heilt greitt, i alle fall ei stund. Om nettene er han den vonde Mr. Hyde, om dagen er han seg sjølv - ein god likt dokter.

Men det går sjølvsagt gale. Han merkar at Hyde tek kontrollen - stadig oftare vert han Hyde utan å ha drukke væska han har laga. Etter at Hyde tek livet av ein prominent mann, prøver Jekyll å gøyma Hyde, å unngå at han viser seg. Det viser seg vanskeleg, og til slutt ser han sjølvmordet som den einaste utvegen.

Dette er ei berømt bok, og det er omtrent den einaste grunnen til å lesa ho. Ein som les ho utan å vita noko som helst om Jekyll og Hyde, vil kanskje verta overraska når han mot slutten av boka får vita at Jekyll og Hyde er ein og same person, men dei fleste andre vil altså vita det før dei tek til med lesinga. Stevenson gjer òg avsløringa enkel for seg sjølv, boka sluttar med eit langt brev frå Jekyll, der han forklarar alt som har skjedd.

Guffen er lunken.