Arne Falk var journalist, som skreiv i og/eller redigerte fleire sentrale nynorske aviser og blad. Han var lenge i Den 17de Mai, eit par år var han medredaktør i Norsk Barneblad, han var innom i Norsk Tidend, og hadde nokre år spalta "Frifant-epistlar" i Dag og Tid. Denne boka strør ikkje akkurat rundt seg med referansar, men eg tippar at den siste halvdelen av boka er henta frå den spalta. Det er den klart minst interessante delen av boka. Fant er ingen stor skribent, og mykje av dette verkar halvferdig. Dei korte tekstane er dårleg oppbygde, og kan gjerne slutta med eit avsnitt som bryt heilt med resten, og som gjerne gjer teksten dårlegare. Han skriv om samfunn og politikk, og han skriv om presse og journalistar, og framstår sjeldan som original eller interessant.
Den fyrste halvdelen av boka er langt betre. Her fortel han om erfaringar frå dei nynorske blada, og om folk han har møtt. Han var ein av dei få som fekk intervjua Olav Duun, han intervjua Arne Garborg, han var på nikk med fleire av dei store forfattarane og journalistane, og fortel til dømes godt om Andreas Haavoll og Rasmus Steinsvik. Her er Falk meir levande, så hadde boka slutta halvveges hadde dette vorte meir verdt bryet.
Guffen kan ikkje tilrå dette.
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar