House of Cards, sesong 3 (2015)

Hm. Her forsvann ein del luft ut av ballonga. Det vert spanande å sjå om dei greier å blåsa inn meir luft før neste sesong, eller om det held fram på dette låge nivået. Eller lågare nivået.

Sesong 2 slutta med at Frank Underwood vart president. Det er han som har endra seg mest inn i denne sesongen. Tidlegare var han ein ekstremt dyktig politikar, som forstod korleis han skulle spela korta sine rett, korleis han skulle spela andre politikarar opp mot kvarandre, og korleis han skulle bruka media. No kan han ikkje dette lenger. Det kjem litt av at han er såpass upopulær at ingen trur han vert attvald to år seinare, slik at andre politikarar ikkje vil knyta seg for tett til han. Det kjem litt av han ikkje lenger har den ekstremt dyktige Doug Stamper som medarbeidar. Det kjem sikkert òg litt av at han har ei heilt anna rolle. Men det må òg koma av at me ikkje kjenner han heilt igjen. Han verkar meir mett, han verkar ikkje som den makthungrige politikaren me har møtt dei to fyrste sesongane.

Det er sjølvsagt mykje politikk, der dei to viktigaste linene handlar om programmet AmWorks, som skal bekjempa arbeidsløysa, og om kampen for å verta nominert til det neste presidentvalet. I tillegg er der to andre gjennomgåande liner. Den eine handlar om Doug Stamper, som tidlegare var den nærmaste medarbeidaren hans; den andre handlar om kona Claire Underwood. Forholdet mellom ho og mannen vert dårlegare og dårlegare, og sesongen sluttar omtrent som Et dukkehjem - ho fortel Frank at ho ikkje kan bu saman med han meir, og går frå Det kvite huset. Stamper flyttar seg den andre vegen - i den siste episoden vert han hyra inn som ny stabssjef. Det er altså gode utgangspunkt for neste sesong.

Guffen er lunken.

Meir House of Cards på kulturguffebloggen
Sesong 1 (2013)
Sesong 2 (2014)
Sesong 4 (2016)
Sesong 5 (2017)
Sesong 6 (2018)