Joanna Rakoff: My Salinger Year (2014)

Denne boka fortel om eitt år i livet til Rakoff, men det må ha vore eitt av dei viktigaste åra hennar. Ho er eitparogtjue år gamal, og har nett kome til New York etter eit mislukka studieopphald i London. Ho får seg jobb som sekretær hjå ein litterær agent, og veks mykje på det året. Ho vert trygg på seg sjølv i ein arbeidssituasjon, ho får publisert dei fyrste dikta sine, ho frigjer seg frå foreldra (med god hjelp frå dei), og ho gjer det òg slutt med ein ikkje altfor sjarmerande sambuar. Ho vert vaksnare, rett og slett.

Så boka er til dels eit sjølvportrett, men det er òg eit godt portrett av agentbyrået. Sjefen hennar, ei eldre kvinne, er ei av desse som røyker sigarettar med munnstykke, og som veit korleis alt skal gjerast. Byrået jobbar etter gamlemåten, boka går føre seg i 1996. Der andre arbeidsplassar i New York lenge har brukt datamaskiner, og relativt nyleg har vore på Internett, er byrået hennar nøgde med at dei nyleg fekk noko så moderne som ei kopimaskin. All skriving vert gjort med skrivemaskiner.

Den mest vidgjetne forfattaren sjefen hennar arbeider med er J.D. Salinger. Rakoff vert starstruck, men berre av di ho kjenner namnet hans, og veit at han avskyr publisitet - ho har ikkje lese noko han har skrive. Ho får etter kvart ansvar for å svara på fanposten hans, som det kjem enorme mengder av kvar dag. Alle desse breva skal få det same høflege, avvisandre svaret, men ho tøyer grensene litt, og skriv somme tider litt meir utfyllande svar. Ho snakkar med Salinger på telefonen. Og då Salinger seier at han vil gje ut ei novelle som eiga bok, får ho til og med helsa på han.

Guffen tilrår.