Ei lita og lite pretensiøs bok som eg likte meir enn eg var klar over under lesinga. Det meste av boka er ei loggbok Sagen førte då han i 1970 kjøpte ein liten båt på Sunnmøre og førte han til Oslo, saman med ein kamerat. Boka fortel om tilhøvet til båten, tilhøvet til stadene dei fer forbi, og sjølvsagt tilhøvet mellom dei to. Det midtre temaet er det som fengar meg mest, der Sagen ofte fortel om hendingar han har opplevd på stader han ser, om personar han hugsar derfrå. Det han skriv om båten vert gradvis meir fengande, der han vert meir og meir kjend med båten, og med dei sterke og mindre sterke sidene til båten. Reisekameraten hans får han mindre og mindre godt å seia om. Han irriterer seg over mykje han andre gjer, men reknar òg med at det er det same andre vegen.
Det er to havstrekker dei kvir seg til - utanfor Stad, og utanfor Jæren. Desse vert det berre fortalt om etter at dei har kome forbi, og det kjem truleg av at dei har hatt nok med å koma seg forbi.
Boka er skriven i eit enkelt og greitt språk. Også språkleg er boka best når Sagen tenkjer tilbake på eigen oppvekst, på stader han fer forbi. Og der er mange fine formuleringar når han skildrar naturen, spesielt i dei lyse kveldane og nettene.
Guffen tilrår.
Meir Sagen på kulturguffebloggen
Springfart ved fjorden (1986)
Alltid likt å lese om krigen (2003)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar