Sverre M. Nyrønning: Northug (2014)

Petter Northug er ein glitrande skiløpar. Han kan vera eit framifrå intervjuobjekt, der dei gode replikkane trillar ut av han, men han kan òg vera det stikk motsette. Plasseringa hans i skiløp styrer humøret hans - har løpet gått dårleg, er det som regel lite å få ut av han. Kanskje det òg er eit resultat av at han er sin eigen herre - han vil styra alt i livet sitt, og går sine eigne vegar. Han har fått mykje kritikk for at han står utanfor det norske skilandslaget, for at han teikna sponsoravtale med COOP, medan det norske skilandslaget har sponsoravtale med ein annan matgigant. Han har fått kritikk for at han spelar altfor mykje poker, og han har sjølvsagt fått kritikk for at han køyrde i fylla på vårparten i fjor.

Det er altså nok av grunnar til at ei bok om Northug burde vera underhaldande og interessant. Og ei slik bok vert nok skriven ein gong, men denne boka kjem ikkje til å verta ståande som sjølve boka om Northug. Til det er forfattaren altfor, altfor lojal mot Northug. I eit etterord som er skrive til denne utgåva skildrar Nyrønning mediekøyret i dagane etter lanseringa av boka, og det er noko av det mest patetiske eg har lese. Eg les boka som noko i eit retning av eit forsvarsskrift, ei bok som skulle vera med på å retta opp det litt frynsete ryktet Northug hadde fått, og i etterordet står det at fleire avisartiklar hinta om det same. Nyrønning forsvarar seg med at han har vore heilt fri i arbeidet, men viss han har vore det - kvifor er han ikkje meir kritisk?

Nyrønning skal ha honnør for måten boka er bygd opp på. Det er ikkje noko oppramsing av gull og grøne skogar, han prøver i staden å forstå korleis Northug vart så god skiløpar. Det er tydeleg at foreldra hans var viktige, men det er sjølvsagt Northug sjølv som veit best kvifor han har kome dit han er. Nyrønning har snakka med han fleire gonger, men har ikkje kome langt nok innpå han. Det er truleg ikkje Nyrønning si feil; Northug verkar som om han har klare grenser for kva han vil snakka om. Og når han seier stopp, er det stopp.

Guffen er lunken.