Helga Flatland: Bli hvis du kan. Reis hvis du må (2010)

Dette er den fyrste boka i ein glimrande trilogi, der eg las bøkene i litt feil rekkjefølgje. Det har ikkje så mykje å seia, dei tre bøkene er relativt frittståande.

Tre gutar frå ei lita bygd vervar seg til å kjempa i Afghanistan, der dei alle tre vert drepne av ei bilbombe. Flatland gjer mykje meir enn å fortelja om kva som hende. Ho let fleire røyster tala - i denne boka snakkar to av gutane, og to andre frå bygda. Boka handlar mest om oppveksten til gutane, om korleis dei prøver å finna eit eige rom i ein tynt busett fellesskap prega av primærnæringar. Kor stor plass er det til dei som er annleis?

Fellesskapen mellom dei tre er òg i hovudsak bygd opp rundt det at dei gjekk saman på skulen. Dei verkar ulike, men tek dei kameratane dei får. På same måte som andre i bygda har dei løyndomar, nokre kan dela desse med nokre få, andre held dei heilt for seg sjølv.

Guffen tilrår.

Meir Flatland på kulturguffebloggen
Alle vil hjem. Ingen vil tilbake (2011)
Det finnes ingen helhet (2013)
Vingebelastning (2015)
En moderne familie (2017)