Viv Albertine: Clothes Clothes Clothes Music Music Music Boys Boys Boys (2014)

Eg har aldri høyrt mykje på The Slits. Dei vart danna i London i 1976, og i alle fall i haldningar var dei inspirerte av punk. Musikken deira minte lite om annan musikk frå London på den tida, det var meir originale trommer, det var ein tidvis reggae-inspirert bass som aldri kvilte, det var ein gitar som ofte berre utfylte dei andre, og - det som minte mest om den andre musikken - det var ein aggresiv vokalist. The Slits var eitt av dei fyrste banda der alle medlemmene var kvinner (heilt fram til trommeslagaren Palmolive slutta, i alle fall).

Viv Albertine var gitarist i bandet. Ho deler boka i to, men den fyrste delen kan like gjerne delast i to, den òg, slik at boka vert tredelt. Delen i midten, der ho fortel om livet i The Slits, er den beste. Opningsdelen, som handlar om oppveksten hennar er meir på det jamne, medan avslutninga, der ho fortel om resten av livet sitt, er altfor lang og keisam.

Ho er svært frittalande. Ho skriv mykje om sex, og ho skriv mykje om eigne sjukdomar og problem. Det er greitt nok, men ho skriv òg mykje om folk som har stått ho nær, både vener og medmusikantar og kjærastar. Ho har rett nok endra nokre av namna, men likevel opplever eg det som om ho går for langt fleire stader.

Guffen er lunken.