Søsken til evig tid (2013)

Dei to syskena Magnar og Oddny Kleiva bur åleine på ein gard i Naustdal. Dei driv framleis garden, og sjølv om dei har teke i bruk mange moderne hjelpemiddel, skapar denne filmen inntrykk av at dei lever i fortida. At dei gjer mykje på gamlemåten er ein ting, at dei snakkar svært breitt er ein annan ting, og ein tredje ting er at dei ikkje har så mykje moderne inne i bustadhuset sitt. Og når noko slikt dukkar opp, anten det er kassettspelar eller mobiltelefon, bruker dei lang tid på å setja seg inn i korleis apparata fungerer.

Dei to ser ut til å ha eit svært avgrensa interessefelt. Dei ser det store i det små, og er tilsynelatande berre opptekne av heilt lokale tilhøve. Dei hugsar korleis vêret var mange tiår tilbake, dei hugsar kva år det var store avlingar, og så bortetter. Dei får besøk av amerikanske slektningar, som inviterer dei til USA, men dei viser ikkje noko større interesse for tilbodet. Som dei får gjennom ein tolkande nabo.

Dette er ei av dei to innvendingane mine mot filmen, det at det ikkje vert fortalt nok. Kvifor lever dei som det gjer - er det gamal vane, eller er det ein protest mot alt det moderne? I ei av scenene seier Magnar at det er best å laga all mat sjølv, alt dei kjøper på butikken er jo fullt av e-stoff. Det vert ikkje følgt opp, og det kjem ikkje fram om det er høna eller egget som snakkar, altså om det er meint som eit forsvar for livsstilen deira, eller om det er eit angrep på alle andre. Det hadde i det heile vore greitt med litt meir forklaring - begge to er til dømes sterkt krokrygga. Ei anna innvending er at her er altfor mange timelapsar, som viser solnedgangar og snøbyger og ver og vind som kjem og går.

Men det er ein fin film, som går i eit ekstremt behageleg tempo. Dei to har ei klar arbeidsdeling, og det er aldri tvil om at Magnar er sjefen. Forholdet mellom dei to vert skildra godt, og det er fint å sjå kor nært forhold dei har til dyra sine, og til villdyra rundt garden, og til naturen.

Guffen tilrår.

Relatert på kulturguffebloggen
Søsken til evig tid. Amerikareisa (2015)