Pål Bang-Hansen: 24 ganger i sekundet (1988)

I gamle dagar, då her berre var éin fjernsynskanal i landet, var Pål Bang-Hansen programleiar i Filmmagasinet. Han introduserte filmar, snakka med skodespelarar og regissørar, og sjølv om eg ikkje hugsar han som ein stor filmmeldar, var programleiarrolla likevel nok til at han vart kjendis. Kjendis-statusen må vera den einaste grunnen til at han fekk gjeve ut denne boka; hadde ein annan kome med dette manuset ville truleg forlaget lagt det vekk.

For det er tynne greier. Boka er firedelt. Ho opnar med nokre generelle betraktningar om film, og om kor viktig filmar er, og om korleis statusen for filmar vert mindre. Det er eitt av dei mest rotete essaya eg har lese, og det er vanskeleg å få med seg kva han eigentleg prøver å seia. Så kjem det ein del der Bang-Hansen fortel om intervju han har gjort. Nokre få av desse artiklane er gode; altfor mange handlar om korleis eit titals journalistar står i kø for å intervjua ein skodespelar som eigentleg gjev ein god ein. Så kjem det nokre meiningslause artiklar om byar som arrangerer festivalar, før det sluttar med omtalar av store filmstudio i Italia, USA og Noreg. Og då er all interesse for boka borte. Ikkje rart at biblioteket meir eller mindre gav denne boka vekk.

Guffen kan ikkje tilrå dette.