Den fyrste utgåva av denne boka kom i 2011. Ho vart oppdatert i 2013, men forlaget ville tydelegvis smi medan jarnet var varmt: Dei venta ikkje til VM-kampen var spela; boka sluttar med at Carlsen førebur seg til møta med Anand. Kvifor dei har tenkt slik er rart - trur dei ikkje på tittelen på si eiga bok? Etter ein VM-siger ville jo ein Carlsen-biografi vera endå lettare å selja? Sjølvsagt ville mange lesa om Carlsen dei vekene han spelte mot Anand, men likevel.
Det er ei relativt delt bok. Carlsen er ikkje lett å koma innpå. Opedal nærmar seg fleire gonger, men Carlsen veit kvar grensene går. Nokre dagar er han svært innestengt og seier lite, andre dagar kan han snakka fritt og ope om kvifor han av og til er innestengt og tagal. Eg sit vel ikkje att med ei kjensle av at me har han no. Carlsen minner eigentleg mykje om Petter Northug, som eg nyleg las ei liknande bok om. Også Northug held korta tett til brystet, også Northug har ein far som har vore ein viktig medspelar, og også Northug er den beste i verda i sin idrett.
Mykje av boka handlar om sjakkhistorie, og om andre aktive spelarar. Her møter me fleire fascinerande personar, og Opedal gjev oss ei grei innføring i sjakkhistoria. Samstundes føler eg det nok slik at Opedal har teke med så mykje om dette av di han ikkje har hatt nok stoff om Carlsen.
Guffen er lunken.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar