Tittelen på denne romanen fortel litt om kva Skomsvold vil få til: Ho skriv om si eiga oldemor, Elise, og ho bruker det vesle ho veit om livet hennar og skriv fram eit portrett av ho. Forfattaren dukkar ofte opp i teksten, ho minner om at ho ikkje kan vita om det var akkurat slik eller sånn dette skjedde. Slik er det jo, dette er jo ein roman. Og sjølv om det skulle vore sakprosa, er det jo ikkje slik at me veit om dei som levde for nokre generasjonar sidan. Og kvinnene veit me som regel endå mindre om - denne oldemora var fødd i 1880, og på den tida var det mennene som var dei synlege.
Elise var fødd i 1880. Ho var berre eit born då faren døydde. Kanskje var det ein av grunnane til at ho nokre år eldre, framleis skuleelev, knyter seg altfor tett opp til læraren sin. Ho var 17 år gamal då ho gifta seg, og romanen fortel om dei mange borna ho fekk. Nokre vaks opp, andre døydde tidleg. Kanskje dette var grunnen til at dei av etterkomarane som hugsar ho seier at ho var streng.
Skomsvold fortel historia på ein fin og elegant måte. Planen hennar er å skriva liknande portrett av dei tre andre oldemødrene sine, og det er bøker eg ser fram til å lesa.
Guffen tilrår.
Meir Skomsvold på kulturguffebloggen
Jo fortere jeg går, jo mindre er jeg (2009)
Monstermenneske (2012)
33 (2014)
Kjersti Annesdatter Skomsvold leser Aksel Sandemose (2017)
Barnet (2018)
Den andre forsvinninga (2019)
I dag jeg, i morgen du (2020)
Agnes natt og dag (2021)
Syke søster (2023)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar