Det er ikkje ofte eg skriv om to bøker av same forfattarar rett etter kvarandre, men her gjev det meining: Dei to romanane heng tett saman. Dei kom ut med ein månads mellomrom i fjor haust, og handlar om dei same personane.
I denne boka handlar alt om Alicia og dokteren hennar. Ho har lagt seg inn på hospitalet Stella Maris, der ho òg har vore før, og dokteren vil gjerne verta betre kjend med ho. Det vert han, men han lærer fort at han ikkje kan ta alt ho seier for god fisk. Ho er lynskarp, ho er bitter, ho har god fantasi, og mange av vitsane hennar fell på steingrunn.
Ho snakkar mykje om sjukdomen sin, om dei skapningane som kjem fram når ho hallusinerer, om matematikarar og alle bøkene ho har lese. Og ho snakkar mykje om bror sin, Bobby. I denne boka vert det stadfesta at ho var forelska i han og at han avviste henne då ho fortalde det til han.
Det er ei finfin bok, dette òg. McCarthy skriv godt, som me veit. I denne boka er det rett nok berre dialog, men han har eit uvanleg godt øyre for korleis me snakkar. Nokre gonger kuttar me ut ord, nokre gonger skjønar me lite, osb. Eit flott punktum for ein flott forfattarskap.
Guffen tilrår.
Meir McCarthy på kulturguffebloggen
The Orchard Keeper (1965)
Outer Dark (1968)
Child of God (1973)
Suttree (1979)
Blood Meridian (1985)
All the Pretty Horses (1992)
The Crossing (1994)
The Stonemason (1995)
Cities of the Plain (1998)
No Country for Old Men (2005)
The Road (2006)
The Sunset Limited (2006)
No Country for Old Men (film, 2007)
The Road (film, 2009)
The Passenger (2022)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar