Olaus Fjørtoft vert gjerne presentert som ein av dei tidlege rabulistane i den norske målsoga. Han var fødd på Flemsøy på Sunnmøre i 1847. Han var uvanleg oppvakt, med spesielt store kunnskapar i matematikk. Han gjekk på skule i Ålesund og på Molde, før han flytta til Kristiania, der han budde resten av livet. Han livnærte seg som privatlærar i matematikk, og var òg medredaktør av bladet Tiraljøren og redaktør av Fram (1871-73). Han skreiv òg nokre bøker og småskrifter, mellom anna ei lærebok i praktisk rekning.
Politisk låg han langt ute til venstre, og det gjorde at han vart endå meir uglesett. Han var målmann, men kjempa for ei ortofon rettskriving, altså ei rettskriving som minner mest mogeleg om talespråket. Dei som ynskte seg ei sams form for heile landet, mellom anna Ivar Aasen, var usamde i dette. Aasen var likevel ein av få Fjørtoft sett høgt og hadde respekt for livet gjennom. Han kom på kant med sin eigen familie etter at på ein heimtur til Sunnmøre kom i ordskifte med den lokale presten. Han døydde i 1878, 41 år gamal.
Namnet på forfattaren av denne boka kan tyda på at det er ein slektning som har skrive henne. Ynskjet til forfattaren er i alle fall at boka skal vera med på å henta Fjørtoft fram att, han meiner at det er dumt at Fjørtoft alt (i 1921) var i ferd med å verta gløymd. Olav Fjørtoft gjer ein god jobb, han går grundig til verks, sjølv om han ikkje er spesielt kritisk til Olaus Fjørtoft.
Guffen tilrår.
14. desember 2017
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar