Mindhunter (2017)

Denne serien fekk mykje skryt i avisene for nokre månader sidan, og me sette oss ned for å sjå han, dumme som to brød. Dei fyrste episodane venta eg på at det skulle skje noko som tok serien til eit høgare nivå, men gradvis vart det klart at det slettes ikkje kom til å skje. Det vart seigare og seigare.

Me er i USA, sånn midt i 70-åra. To FBI-agentar reiser gjennom landet på kryss og tvers, for å undervisa politifolk. Dei intervjuar ein massemordar i eit fengsel, og då ein professor får høyra om dette, får ho dei med på eit prosjekt for å studera psyken til massemordarar. Dei intervjuar fleire massemordarar, får av og til spørsmål frå politifolk om å assistera dei i vanskelege mordsaker, og det gjer dei gjerne. Dei bruker triks dei har lært frå intervjua dei har gjort, og fakkar nokre bandittar. Så er det litt indre konfliktar i FBI, det er litt konfliktar mellom dei to, og det er litt konfliktar mellom han yngste og kjærasten hans, men ingenting av dette er spesielt interessant. Og det er heller ikkje denne serien - det er ein grunn til at eg aldri ser på påskekrim og slike greier.

Guffen kan ikkje tilrå dette.