I denne novellesamlinga hentar Alice Munro historier frå sitt eige slektstre. Mykje av det som står her er (truleg) sant, men i eit føreord strekar ho under at det er historier. Det er oppdikta.
Det heile opnar heller traust og livlaust. Farsslekta hennar emigrerte frå Skottland til Canada, og i den fyrste novella skriv ho om korleis den siste generasjonen i Skottland levde. Livet var hardt, det var fattigdom og lite mat. Denne opningsnovella er òg heller keisam, og eg tenkte at viss det held fram slik, vert dette ei seig bok å koma gjennom. Det heldt ikkje fram slik. Novellene vart betre og betre, og etter den siste novella, der ho skriv mykje om døden, var det heller slik at 340 sider ikkje var nok.
Den siste delen av boka handlar om hennar eige liv. Det er ikkje meint som nokon biografi, ho går inn i seks spesifikke episodar, og skriv fantastiske noveller rundt dei. Språket er veldig roleg, men det er ein enorm dynamikk i tekstane, som gjer at det, i alle fall for meg, var uråd å verta gripen. Ei finfin bok.
Guffen tilrår.
Meir Munro på kulturguffebloggen
Dance of the Happy Shades (1968)
Lives of Girls and Women (1971)
Something I've Been Meaning to Tell You (1974)
Who Do You Think You Are? (1978)
The Moons of Jupiter (1982)
The Progress Of Love (1986)
Friend Of My Youth (1990)
Open Secrets (1994)
The Love of a Good Woman (1998)
Hateship, Friendship, Courtship, Loveship, Marriage (2001)
Runaway (2004)
Too Much Happiness (2009)
Dear Life (2012)
16. januar 2016
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar