Bøkene til Thomas Pynchon er ikkje dei enklaste å filma. Ein ting er at han er ein språkmeister av dei sjeldne, ikkje berre i replikkane, ein annan ting er at bøkene hans ofte har svært godt samansette historier, der det sjeldan er like klart kva som skjer heile tida. Inherent Vice er ei av dei enklaste bøkene til Pynchon, men heller ikkje denne er enkel å filma. Sjølv om det er Paul Thomas Anderson som har regissert denne filmatiseringa, er det diverre ikkje så vellukka.
Hippien Doc Sportello, som livnærer seg som privatdetektiv, og som stort sett er rusa heile tida, vert beden om å finna ut av ei forsvinningssak. Ein eigedomshai, som har eit forhold til eks-dama til Sportello, er borte vekk. På veg mot løysinga vert Sportello mistenkt for eit mord, han vert banka opp og unngår hårfint å verta drepen, han har ofte kontakt med politimannen "Bigfoot" Bjornsen, han får snusen i at Golden Fang både kan vera ei seglskute og ein organisasjon som smuglar narkotika, osb. Det er mange og mykje å halda styr på. Skulle alt fungert måtte filmen vore skarpare redigert. Når det er såpass vanskeleg å hengja med for dei som har lese boka, må det vera endå verre for dei som ikkje har gjort det.
Guffen er lunken.
Meir Pynchon på kulturguffebloggen
Ruth A. McIntyre: William Pynchon. Merchant and Colonizer (1961)
The Crying of Lot 49 (1965)
Slow Learner (1984)
Lotion: Nobody's Cool (plate, 1995 - hårfint relatert til Pynchon)
Inherent Vice (2009)
Bleeding Edge (2013)
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar