The Band var eit rart band. Dei var lenge kjende som backingband, fyrst for Ronnie Hawkins, så for Bob Dylan. Debutplata deira, Music From Big Pink, kom i 1968, og året etter kom ei anna kanonplate, The Band. Eg er ikkje nokon stor kjennar av bandet, men ut frå denne bandbiografien verkar det som om platene deira vart gradvis dårlegare, heilt til avskilskonserten i 1976.
Denne boka følgjer omtrent same kurva, sånn målt i interesse. Sekstiåra vert godt skildra, der dei fem musikantane haustar røynsle, hovudsakleg i USA, før dei slår seg ned i Woodstock. Stordomstida er det òg spanande å lesa om, men parallelt med at platene vert dårlegare verkar det som om Hoskyns misser interessa - den siste helvta av boka er ikkje altfor inspirert.
The Band var fem glitrande musikarar, fire frå Canada og ein frå sørstatane i USA. Dei var alle multiinstrumentalistar, og då dei budde saman i eit stort og rosa hus i Woodstock skapte dei ein ny musikksjanger. Etter kvart vart gitaristen Robbie Robertson den sentrale i bandet - han skreiv så godt som all musikk og alle tekstar, og han var òg den visjonære av dei fem, men bandet var likevel utan frontfigur. Sjølv song han svært få av songane; hovudvokalen vart delt mellom tre av dei andre.
Hoskyns har gjort ein grundig jobb, men det vert altså litt livlaust utover i boka. Han burde òg ha brukt mindre plass på platene deira; han går gjennom desse song for song, og i lengda vert det for repeterande. Og han burde absolutt korta ned kapitlet som handlar om tida etter at bandet vart oppløyst. Men den fyrste delen av boka er svært god, der han følgjer dei fem fram til gjennombrotet.
Guffen tilrår.
Meir Hoskyns på kulturguffebloggen
Hotel California (2006)
Lowside of the Road. A Life of Tim Waits (2009)
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar