Sigmund Løvåsen: Mamsell Iversen (2009)

Bokhandelen på Amfi på Voss er eigentleg berre sånn middels. Men han ligg omtrent vegg i vegg med daglegvarebutikken eg oftast handlar i, og når dei reklamerer med sal hender det at eg tek turen innom. Eg plukka med meg nokre bøker sist veke, denne var ei av dei.

Handlinga er lagt til Trysil, omtrent. Pauline Lindstad er drepen, og alle mistenkjer alle. Rykta går fort, og boka handlar mest av alt om korleis folkesnakket kan verta så intenst at til slutt vert rykte sanning. Me møter ei lang rekkje personar, og fleire av desse vert urettvist mistenkte for mordet, eller stempla som mordar.

Alle desse personane vert etter kvart eit problem i boka. Det vert for mange av dei, og me vert ikkje spesielt godt kjende med andre enn Mamsell Iversen, som kjenner dei fleste i bygda. Ho er interessant nok, men resten av bygdefolket fer berre forbi, den eine med endå rarare namn enn den andre. Både personnamn og stadnamn verkar tilgjort spesielle, det kan godt henda at begge delar er relativt autentiske, altså at stadnamna finst, eller at dei mange klengenamna var i bruk, men det vert litt i meste laget.

Språket i boka er godt, og prega av området det heile skjer i. Her er setningar og hendingar som er tenkt morosame, verkar det som, men som vanleg er, når det ikkje er mi form for humor: Slike freistnader irriterer meg berre.

Guffen er lunken.

Meir Løvåsen på kulturguffebloggen
Brakk (2006)

Kjell Aukrust. En biografi (2020)