Misfits (1961)

Eg skuldar på Joe Strummer. I "The Right Profile", ein song på London Calling, nemner han tre filmar med Montgomery Clift, og sidan Clift er stor i både Red River og From Here To Eternity, burde han vel vera stor i Misfits òg? Det er han, men han har berre ei birolle. Dei to hovudrollene har Clark Gable og Marilyn Monroe, og dei er langt frå å vera i same klasse som Clift.

Gable spelar ein avdanka cowboy, som er rimeleg vanskeleg å lika. Likevel får han napp hjå Monroe, som har kome til Reno for å ordna ei skilsmisse, og som ikkje veit kva ho vil i livet. Dei flyttar saman, og han legg av seg cowboyfaktene for ei stund. Det varer ikkje lenge, han og to kameratar skal til fjells for å fanga hestar, og då Monroe finn ut at dei skal ta livet av hestane, taklar ho det ikkje. Ho slit med å sjå kvifor dei skal ta livet av noko som helst, og den einaste som sympatiserer med henne er Clift. Gable slepper hestane fri igjen, men dei to går (truleg) kvar sin veg.

Filmen er regissert av John Huston, og manus er skrive av Arthur Miller. Begge veit normalt kva dei driv med, men her ser det ut som om dei er blinda av Monroe. Ho er ein veldig eindimensjonal skodespelar, som aldri hadde fått filmroller viss det ikkje var for at ho såg rimeleg bra ut. Miller var til og med gift med ho då filmen var spelt inn, sjølv om ekteskapet deira song på siste verset. Ut frå denne filmen er det nærliggjande å tru at det berre var kroppen hennar som fascinerte Miller (og Huston), her er nokre dansescener der kamera er så interessert i baken til Monroe at det berre vert pinleg.

Eg må dra fram eit vanleg ankepunkt. Det tek for lang tid før det skjer noko, den fyrste delen av filmen går ting for seint. Me vert kjende med dei fire-fem viktigaste figurane, men dei utviklar seg lite, slik at alt saman går på tomgang.

Guffen kan ikkje tilrå dette.

Meir Huston på kulturguffebloggen
Malteserfalken (1941)
The African Queen (1951)
Wise Blood (1979)