The African Queen (1951)

Ein stad i Afrika får eit britisk syskenpar, som arbeider der som misjonærar, høyra at fyrste verdskrigen har brote ut. Nokre dagar seinare vert landsbyen deira øydelagd av tyske soldatar. Broren døyr litt seinare, og systera, Rose, vert litt motviljug med Charlie Allnut, som driv med transport av post og andre varer på elva. Båten hans heiter "The African Queen", og det aller, aller meste av filmen handlar om ferda deira nedover elva. Skal dei koma seg ut av det tysk-okkuperte området må dei forbi ein stor tysk båt på ein innsjø, og dei legg ein ambisiøs plan for å klara dette: Fremst på båten deira monterer dei nokre heimelaga torpedoar, som dei planlegg å køyra rett inn i det tyske båten. Det greier dei ikkje, men båten greier det for dei. Dei to overlever, og kjem seg glade og lukkelege i land.

Glad og lukkeleg er derimot ikkje ord som dekkjer opplevinga mi av denne filmen. Det var heller kjedeleg og stilleståande, der dei rolege elvepartia fleire gonger vert avbrotne av stryk, og der dei møter både insekt og igler. Dei to nærmar seg kvarande gjennom heile filmen, i starten er han mest oppteken av å visa kor barsk han er, men han mjuknar gradvis opp. Ho på si side vert hardare og hardare, etter å ha vore ein pusling i starten er det ho som er den tøffaste når dei fer utfor stryk. Men at dei to hovudpersonane endrar seg i filmen er ikkje det same som at filmen er god, sjølvsagt, og dette vart altså aldri spesielt bra. Det hjelper heller ikkje at det er ein av desse filmane som prøver altfor hardt på å vera morosam.

Guffen kan ikkje tilrå dette.

Meir Huston på kulturguffebloggen
Malteserfalken (1941)
Misfits (1961)
Wise Blood (1979)