Joseph Conrad: Heart of Darkness (1902)

Ein båt glir ut frå London. Ein av mennene ombord, den røynde sjømannen Charlie Marlow, fortel om ein båttur han hadde oppover ei elv i Afrika. Det vert aldri sagt kva elv det er, men referansane til ein belgisk koloni tyder på at det er Kongo-elva.

I Kongo fekk Marlow i oppdrag å sigla opp elva, for å henta Kurtz. Han handlar med elfenbein, og har vore så lenge i jungelen at han må hentast ut att. Det greier Marlow, i alle fall nesten: På veg attende til sivilisasjonen døyr Kurtz.

Heile vegen oppover elva er det Kurtz folk snakkar om, og tenkjer på. Ved huset til Kurtz møter Marlow fyrst ein russisk mann, og det er ikkje måte på kor mykje ros Kurtz får frå russaren. For meg vart Kurtz ein mindre spanande figur etter at han sjølv dukkar opp - før det skjer, er han ein nesten gudeliknande person, i alle fall for dei som bur rundt han i jungelen.

Det er ei heller tynn bok, på rundt hundre sider. Det tek likevel litt tid å lesa ho, det er eit tungt språk, kanskje av di engelsk ikkje var fyrstespråket til Conrad. Han bruker mange lange setningar og mange lange avsnitt. Det er òg ei intens bok, som vert meir og meir klaustrofobisk jo lenger inn i jungelen Marlow og mennene hans kjem.

Guffen tilrår.