Eg kan min Aasen, av openberre grunnar. Han er truleg den største nordmannen som har levd, og me har vel ein halvmeter med bøker av eller om han. Dette heftet var ukjent for meg, så då eg fann det på ein bruktbutikk for tjue kroner, var det fort gjort å bestemma seg for å kjøpa det.
Det var òg fort gjort å lesa det. Her står ingenting som er nytt i dag, men ting var annleis i 1956. Timinga til Handagard var litt uheldig, året etter kom det fyrste av tre bandsverket med breva og dagbøkene til Aasen, og merknadene til Reidar Djupedal der gjev uendeleg mykje meir informasjon om Aasen. Det Handagard skriv er ikkje feil, men det vert altfor lite og puslete. Tek ein vekk føreordet og eit Handagard-dikt heilt til slutt, står me att med tretti luftige sider med tekst, og med alt som er skrive om Aasen i ettertid, er det ikkje rart at dette heftet er lite brukt og mindre kjend i dag.
Det mest interessante med heftet er å sjå kor varme tankar Handagard har om Aasen, sjølv om det òg vert altfor prega av tida det er skrive i. Tidvis høyrest han ut som ein tekst i eit gamalt jolehefte.
Guffen kan ikkje tilrå dette.
Meir Ivar Aasen på kulturguffebloggen
Ervingen (1855)
Garborg, Hovden, Koht: Ivar Aasen. Granskaren, maalreisaren, diktaren (1913)
Kjell Venås: Ivar Aasen og Universitetet (2000)
"Kven skal læra han Ivar å lesa?" (10.12.2011)
Ottar Grepstad: Historia om Ivar Aasen (2013)
Symra (2013)
Ottar Grepstad: Aasen-bibliografien (2018)
Ottar Grepstad: Den bortkomne Aasen-visa (2023)
13. september 2010
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar