Dette er sjeldan kost - ein norsk film frå 2008 der verken Aksel Hennie eller Ane Dahl Torp er med. Alle dei andre er derimot på plass.Filmen er basert på ein roman av Ingvar Ambjørnsen. Eg likte boka, filmen var heller midt på treet. Det vert langdrygt, sjølv om filmen er over på litt under ein og ein halv time. Også for dei som ikkje har lese boka er det rimeleg opplagt at noko kjem til å gå galt mot slutten.
Filmen er sikkert eit godt døme på korleis syttiåra var for nokre, men det verkar likevel svært karikert. Kleda, frisyrane, dei halvnakne damene - det er ingenting som overraskar. Det einaste måtte vera språket, som er fascinerande, og som truleg òg er rimeleg autentisk.
Av dei to hovudrollefigurane kjem Kristoffer Joner best frå det, kanskje av di han har ei meir spanande rolle. Med unntak av i epilogen har han noia gjennom heile filmen, og det er jo eit utprega sympatisk trekk. Han greier likevel ikkje å redda filmen, som truleg vert fort gløymt.
Guffen kan ikkje tilrå dette.
Meir Ambjørnsen på kulturguffebloggen
Hvite niggere (1986)
Alf van der Hagen: Ønsk meg heller god tur. Samtalar med Ingvar Ambjørnsen (2023)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar