Mette Karlsvik: Vindauga i matsalen vender mot fjorden (2005)

Eg-personen i denne romanen er innlagd på sjukehus. Ho har eit dårleg forhold til mat, ho har ikkje lyst til å leggja på seg, og treng hjelp til å koma vidare i livet. For å få det til må ho fyrst få orden på etinga si.

Boka er sett saman av korte tekstar, som skildrar hendingar frå sjukehuset. Eg-personen snakkar med legar og sjukesystrer, ho snakkar med andre pasientar, og ho tenkjer på mykje rart. Ho vil vidare i livet, men veit ikkje om ho får det til. Ho sit ofte i matsalen og ser på det som skjer utanfor, det kan vera båtar på fjorden eller fyrverkeri i lufta. Ho sit i matsalen og ser på den verda ho ikkje er frisk nok til å ta del i. Sjølv om Karlsvik dels skriv om sine eigne røynsler med etevanskar, er det mest ei bok om å ikkje passa heilt inn, om å ikkje greia å finna seg til rette.

For meg vart boka berre delvis vellukka. Her er mange fine tekstar, men òg mange tekstar som ikkje er like gode. Og nokre av dei engasjerer ikkje i det heile.

Guffen er lunken.

Meir Karlsvik på kulturguffebloggen
Flytårn (2007)
Mørkerom (2017)