Den islandske bonden Benedikt har éin førjolstradisjon: Fyrste sundag i advent reiser han til fjells for å sanka saman dei sauene han ikkje fann under den vanlege sankinga. Han vert eldre, formen vert dårlegare, og vêret er ekstremt dårleg dette året, men han legg ut likevel, saman med ein hund og ein vêr. Naboane er urolege, og åtvarar han mot fjellturen, men han gjer som han vil, slik han truleg har gjort det heile livet. Og når adventstida er over, kjem han heimatt med sauene han mangla.
Det er ein fin lita bok. Språket er nøkternt, og sjølv om det tidvis er dramatisk hevar ikkje forfattaren stemma. Benedikt er ein stor mann i bygda si, i tydinga ein dei andre respekterer, men i naturen vert han likevel liten. At han greier å overleva kjem av at han har lært seg å leva i naturen, lært seg å gardera seg mot dei utfordringane han møter.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar