Kjersti Rorgemoen: Håpet og festen (2015)

Eg-personen i denne boka er ei ung kvinne som ikkje heilt har kome i gang med livet. Ho bur framleis i eit hybelhus for studentar, sjølv om det er fleire år sidan ho var student. Ho arbeider på Fretex, med makulering, og det er vel ein litt annan jobb enn ho hadde drøymt om. Men ho går trufast på jobb, har få vener, likar korkje jul eller nyttår eller 17. mai, og sit generelt mykje åleine og tenkjer.

Så det kunne vore ei heller trist bok, men det er det jo ikkje. Kjersti Rorgemoen skriv glimrande, og me vert svært godt kjende med eg-personen. Og her er mykje å le av også denne gongen, som då eg-personen møter ein fetter, som "forklarte at han var med på eit større prosjekt. Eg spurde ikkje kva prosjektet var større enn". Eller "Eg sat i stresslessen for å gjere noko åndsførefallande arbeid".

Guffen tilrår.

Meir Rorgemoen på kulturguffebloggen
Ikke til hjemlån (2008)
Purkene snudde seg (2009)
Eit praktisk menneske (2020)