Ja, eg veit at Michael Moore fekk mykje kritikk etter denne filmen, og at han vart skulda for å endra faktiske hendingar, og for å gje Bush og administrasjonen hans skulda for ting dei kanskje ikkje kan skuldast for. Men det er likevel ein fin film, og det meste i filmen stemmer.
Utgangspunktet er greitt - Moore går rett inn i noko av det mest kontroversielle Bush var innblanda i. Ved presidentvalet i 2000 måtte røystene i Florida teljast på nytt, men høgsterett stoppa omteljinga, og det opphavlege resultatet, som gav sigeren til Bush vart ståande. Svært mykje tyder på at det var feil, og det var òg mykje kluss med røystesetlane. Men kjennskap og venskap, indikerer Moore, gjorde at omteljinga vart stoppa, og Bush vart president.
Kjennskap og venskap er òg sentralt vidare i filmen. Kvifor fekk mange i bin Laden-familien forlate USA i dagane etter 11. september? Kvifor gjekk Bush til angrep på Irak, som ikkje hadde noko med 9. september å gjera - var det berre for å fullføra det faren ikkje greidde der? Var det berre for å sikra at folk i det inste nettverket til Bush skulle tena usømelege mengder dollar?
Moore bruker dei verkemidla han er kjent for - det er mykje humor, men utover i filmen vert filmen tristare og tristare. Der er mange intervju med soldatar i Irak, som ikkje skjønar kvifor dei er der, og som (forståeleg nok) heller ikkje trivst med å ta livet av ungar. Det er intervju med foreldre som har mist ein son i Irak, og som gradvis har skjønt at heile Irak-invasjonen vart gjort på oppdikta premiss. Weapons of mass destruction, anyone?
Guffen tilrår.
Meir Moore på kulturguffebloggen
Bowling for Columbine (2002)
Capitalism. A Love Story (2009)
Where to Invade Next (2015)
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar