Moneyball (2011)

Baseball - der har du ein idrett eg aldri heilt har fatta interesse for. Dei gongene eg har sett glimt av baseball på amerikansk fjernsyn, verkar kvar einaste reportasje identisk. Dei som liakr sporten snakkar om taktikk og alt det der; eg ser ikkje noko av det. Slik sett kan det verka litt rart å setja seg ned for å sjå ein baseball-film, men det var ein film som fekk fine meldingar då han kom, så eg tenkte det var forsøket verdt.

Det var det knapt. Filmen fortel den sanne historia om Billy Beane, manager for Oakland Athletics. Det er eit lag utan store økonomiske ressursar, og han prøver difor å hevda seg på ein annan måte: Med hjelp av ein dataanalytikar set han saman eit lag med spelarar kjøpt på billegsal, og dei hevdar seg godt mot langt dyrare lag. Beane er altså litt Drillo, litt Wenger.

Filmen er bygd opp slik sportsfilmar gjerne er. Beane møter intern motstand for planane sine, men gjennomfører dei likevel. Lenge går det heilt gale, og han er på nippen til å få sparken. Men så snur det, og laget vinn tjue kampar på rad, ein ny amerikansk rekord. Herfrå kan filmen gå to vegar - anten vinn Oakland heile meisterskapen, eller dei går ut. At det går som det går er ikkje noko stor bombe.

Guffen er lunken.