Den amerikanske nasjonalparken Carlsbad Caverns i New Mexico er ein av dei store naturopplevingane eg har hatt. Eg var nede i den eine hola, ei enorm sal, med store mengder stalagtittar og stalagmittar. Diverre var eg der utanfor sesongen, slik at eg ikkje fekk med meg ein av dei store attraksjonane: I hola bur det hundretusenvis av flaggermus, og kvar kveld forlet dei hola i samla tropp. Det skal eg sjå neste gong, for det er ein park eg vil attende til.
Parken gjorde òg inntrykk på onkelen til David Coughlin. Då Coughlin skulle flytta frå Boston til California sommaren 1999, ville han køyra bil tvers over det amerikanske kontinentet, saman med bestevenen sin, Raffi Kodikian. Eigentleg hadde dei ikkje tid til å stoppa i Carlsbad Caverns, men den fyrste delen av turen gjekk så raskt at dei la inn ein ekstra stopp. For å spara pengar overnatta dei i telt i Rattlesnake Canyon, ei lita kløft i parken. Dei skulle berre bu der ei natt, men dagen etterpå gjekk alt gale. Dei fann ikkje vegen ut igjen. Ingen leitte etter dei før tre dagar seinare, og då hadde det gått gale: Rangeren som såg teltet deira fann Kodikian sterkt dehydrert i restane av teltet deira. Noko av det fyrste han sa var at han hadde drepe Coughlin, og gravlagt han under ei steinrøys.
Dei hadde hatt altfor lite mat og drikke med seg, og hadde brukt for mange krefter på å gå opp dalsida på feil side av kløfta. Dei kunne ikkje lesa kartet dei hadde kjøpt; og det var ekstremt varmt. Dei hadde ført ei slags dagbok, og det var ikkje tvil om at dei hadde hatt nokre vonde dagar, men likevel var det noko som ikkje stemte. Korleis kunne Kodikian drepa bestevenen sin? Korleis greidde dei å ikkje finna vegen ut igjen? Korleis kunne dei unngå å sjå vasstårna dei hadde parkert bilen ved? Korleis hadde Kodikian krefter til å skriva SOS med store steinar, og deretter å bruka desse steinane til å gravleggja Coughlin? Og det store spørsmålet - korleis kunne dette skje, berre ein god kilometer frå staden bilen var parkert?
Kersten fortel denne historia på ein glimrande måte. Han har ikkje alle svara sjølv, men har snakka med mange av dei som var involverte. Ingen har fasiten, nokre meiner at det er noko som skurrar; andre meiner at det er utenkjeleg at Kodikian kan ha vore klar over kva han gjorde. Det same kan det vera, det er ei flott bok.
Guffen tilrår.
1. juli 2012
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar