Ronnie M.A.G. Larsen: Offa (2008)

På veg mot Danmark viste det seg at Marit ikkje hadde med seg lesestoff. Me vart samde om at eg skulle plukka ut ei bok til ho i ein bokhandel i Kristiansand, og eg valde like godt denne. Kva ho meiner om boka veit eg ikkje, men eg trur ikkje ho har lese meir enn tre-fire av dei tjueto korte forteljingane, så det er fare for at ho var like lite imponert som meg.

For dette er ikkje rare greiene. Forteljingane er ikkje gode nok, her er ingen uventa vendingar, og ingen av forteljingane sluttar med eit godt og uventa poeng. Mange av personane han skriv om verkar påtatt rare. All handling er lagt til øya Giske på Sunnmøre, der Larsen voks opp, og det kan godt henda at han har teke utgangspunkt i verkelege hendingar derfrå. Likevel tek det aldri heilt av. Larsen har ikkje funne si eiga stemme, han prøver seg fram i eit litterært landskap som minner altfor mykje om det Frode Grytten held til i. Grytten legg òg ofte handlinga til ein liten tettstad, men han er av eit heilt anna kaliber. At Larsen legg seg tett opptil Grytten ser me mellom anna i bruken av klengenamn på personane; der Grytten har Fittetjuven, svarar Larsen med Fitte-Per.

Boka skrik òg etter ein korrekturlesar. Her er ei mengd skrivefeil, og nynorsken til Larsen er altfor inspirert av bokmål. Berre på den korte baksideteksten er det eit par graverande feil, mellom anna "Alt forteljast med ..." - det er ikkje vanskeleg å sjå at denne er skriven av ein bokmålsbrukar, som tek sjansen på ei direkte omsetjing. Huff.

Guffen kan ikkje tilrå dette.