Vinterkyss (2005)

Ein uventa kort film, denne var over på fem kvarter. Historia vert fortalt på ein fin måte - utgangspunktet er at ein svensk lækjar nett har flytta til ei bygd på den norske sida av grensa, og derfrå går historia både framover og bakover.

Ein ung gut vert funnen i ein brøytekant, og brøytebilsjåføren vert mistenkt for å ha praktisert grov uforstand i tenesta. Guten budde på eit flyktningemottak, og gradvis viser det seg at han lengta til heimlandet, at han sleit med å finna seg til rette i vinterlandet, og at han truleg har teke livet av seg, slik at han truleg alt var død då brøytebilen kasta han inn i brøytekanten.

Parallelt med at denne historia vert rulla opp, får me vita meir om grunnen til at lækjaren har flytta til Noreg. Son hennar døydde kort tid før ho flytta, og det viser seg at ho ikkje berre har vist grov uforstand i tenesta som mor - som lækjar burde ho ha kjent att sjukdomsteikna hjå sonen, og ho burde heller ikkje ha tvinga han til å driva med aktivitetar han helst ikkje ville driva med.

Det er altså godt fortalt. Gjennom filmen dukkar det opp mange spørsmål, og mange av desse får svar seinare i filmen. Men ikkje alle. Og det er heller ikkje noko utprega happy ending, i alle fall ikkje for lækjaren. Litt meir stas er det for brøytebilsjåføren, som eg reknar med får att førarkortet sitt, men heller ikkje han har det heilt bra - han hadde vona at lækjaren skulle flytta inn hjå han.

Ein raud tråd gjennom heile filmen er tilhøvet mellom foreldre og born. Lækjaren har mist son sin, dels som eit resultat av eigne handlingar; den skilte brøytebilsjåføren ser berre dotter si av og til, dels som eit resultat av eigne handlingar; og foreldra til han i brøytekanten har mist son sin og draumen om eit nytt liv i Noreg, dels som eit resultat av eigne handlingar.

Guffen tilrår.

Meir Johnsen på kulturguffebloggen
Han vet om noe hun kan prøve (bok, 2004)
Upperdog (film, 2009)