Endå ein flott film av Dag Johan Haugerud. Filmen er den andre i ein (tematisk) trilogi, der alle filmane vert lanserte i løpet av eit år. Eg har ikkje sett den fyrste, men det må eg få ordna ein eller annan gong.
Det handlar om 17 år gamle Johanne. Ho vert forelska i Johanna, ein av lærarane hennar. Dette er den fyrste sterke forelskinga hennar, og til slutt tek ho mot til seg og bankar på heime hjå Johanna. Etter sju besøk bryt Johanna kontakten, og for å bøta på sorga skriv Johanne ned alt som hende. Ho viser den lange teksten til mormora, seinare til mora, og etter kvart til forlagsredaktøren til mormora. Det vert bok av det.
Kva som eigentleg hende då dei to var saman er uklart. Tittelen på filmen kan tolkast som at dette berre var noko Johanne drøymde at skulle skje. Filmen sluttar med at ho vitjar ein psykolog, og han seier at no er timen slutt, dei har snakka i ein og ein halv time. Aslak (19) meinte at filmen eigentleg berre er ei visualisering av dei Johannes har fortalt psykologen dei nitti minutta, og det er ikkje ei urimeleg tolking. Gjennom heile filmen er Johanne ofte innom som kommentator, og det er (omtrent) heile tida hennar versjon me får.
Det er altså solide greier. Dialogane er gode, og det er artig korleis kameraet ikkje er så oppteke av kven som snakkar - dei kan godt stå utanfor lerretet. Og dansescena i trappa er fabelaktig flott.
Guffen tilrår.
Meir Haugerud på kulturguffebloggen
Den som er veldig sterk, må også være veldig snill (roman, 2002)
Thomas Hylland Eriksen og origamijenta (film, 2005)
Hva jeg betyr (roman, 2011)
Som du ser meg (film, 2012)
Enkle atonale stykker for barn (roman, 2016)
Barn (film, 2019)
Lyset fra sjokoladefabrikken (film, 2020)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar